اینکه بعد از این همه کار کردن باهاش، نفهمیده که جناب رئیس چقد اهل شوآفه و کاراش با وسعت رود نیل با عمق یه میلیمتره، یعنی امیدوار نباشم که بشه با اینم کار کرد.
اون موقع که خود رئیس پیشنهاد همکاری داد قبول نکردم بخاطر همین اخلاقش، بعد الان من چکار کنم با ایشون که اختیارات لازم هم نداره؟!
هی میخوان مقطعی یه کاری بکنن فقط! نمیشه برنامه زمان دار داشته باشن چند ساله برداشت کنن! نمیشه اصلا! چرا؟ چون نمیشه شوآف کرد با کار زمان بر.
سر کار چند ماه پیششون هنوز دارن تو رومه و تلویزیون و جدیدا هم به جاها و آدم های خاصی گزارش کار میدن! واقعا روتون میشه؟ میشه خب!
یه طوری از کاراشون حرف میزنن میگی وااای خدااا! چقد عالی! چقد خوشفکر! چقد عمیق و دقیق!
بعد کافیه توی کار باشی تا عمق ماست مالی رو بفهمی!
اصن فکرشو کردم دیدم درآمد این کار شبهه داره! طعم پولش که بره زیر دندونت معلوم نیست تو هم مث اونا نشی.
بهش گفتم هدف من و تو یکی نیست. منم نمیخوام زیرآبی برم. تعهد باید بدم کاری که گفتی انجام بدم. به نظر من این کار مفید نیست، پس کلا قبولش نمیکنم. ناراحت شدها! بعدا دیدم به خوب کسی سپرده کارو.
این یکی مث من اصلا گیر اهداف بلند مدت نیست. رزومه ش براش مهمه و یه چیز دیگه. که این رزومه رو احتمالا رو سنگ بذاری آب میشه
جالبیش اینجاس که هی میگن بودجه نداریم. خب اون بودجه هایی که حروم میکنید رو درست استفاده میکردید برای همه این کارا پولم داشتید. منتها باید کار گل درشت باشه دیگه!
+ چند وقته ذهنم حسابی درگیر سبک زندگیمه. آدم ها واکنش اصل رفتار ما هستن، نه آرمان هامون! دارم سعی میکنم خیلی آروم درونیش کنم!
دارم به نظم فکر میکنم. اگه نتونم به یه ثبات عملی برسم، بعدا مطمئنا راحت نخواهد بود حفظ ثبات فکری و عملیم در مواجهه با آدم هایی که وارد زندگیم میشن یا همین الان هستن.
برای شروع دارم از نظم ظاهری زندگیم شروع میکنم. یاد دوران ابتداییم افتادم. اون موقع تو جو دوستانه و رقابت کارهام رو سریع انجام میدادم. بعدا فشار محیط و درس باعث این شد. الان چی؟
الان وقت فشار بیرونی نیست.
باید خودم یاد بگیرم آدم وار زندگی کنم.
درباره این سایت