یه بار بهش گفتم همیشه برام سواله، اینایی که میگید واقعا بهش اعتقاد دارید؟ گفت اگه قرار باشه نگیم تا اعتقاد کامل که نمیشه.
رجائاً گفتن قبول. با ارادت گفتن قبول. حتی اگه اعتقاد هم کامل نباشه.
ولی.
این یکی رو مجبور نبودی اگه اعتقاد نداری بگی، مجبور نبودی شعار بدی، مجبور نبودی.
این یکی اسمش چیه؟
ریا؟ یا دروغ؟
اگر هم به اینها اعتقاد داشتی پس چرا عمل نکردی؟ چرا حق عمل بهش رو برام قائل نبودی؟
این یکی برای من انگار روضه اس.
حس مفت باختن بد حسیه.
+ ظاهرا این حرفها اگر نان نیاورد، نام می آورد.
درباره این سایت