یکی از چیزایی که به نظرم هر چی بدی کم نمیشه که هیچ، بیشترم میشه علمه. نه فقط بخاطر این که وقتی میخوای یه چیزی به بقیه یاد بدی مجبوری خودت بیشتر یادش گرفته باشی، یا نه فقط به این دلیل که دانسته هات تثبیت میشن، یه علت دیگه اش اینه تو بلد نیستی و بقیه یادت میدن، گاهی بدون اینکه بدونن!
امروز پیام داده که نمیدونی از ایران داک چنتا پایان نامه میشه گرفت؟ هر هفته پنج تا؟ یا کلا پنج تا؟
من این شکلی بودم
مگه میشه از ایران داک پایان نامه گرفت؟!! هیچی دیگه! برای اینکه جواب اونو بدم رفتم ایران داک ثبت نام کردم و دیدم بعععله! میشه هر هفت روز متن کامل پنج تا سند (پایان نامه، مقاله، هر چی) رو فقط مشاهده کرد!!
اینکه چرا تا الان نمی دونستم به پرتی خودم برمیگرده، شاید چون همیشه فقط دنبال دانلودم!
اما سبب خیر شد که برم چنتا پایان نامه ای که دربه درشون بودم پیدا کنم
به نظرم دانشگاه های ما از پدیده ی خساست علمی، چه بین اساتید، چه بین دانشجوها رنج میبرن! روانپزشک لازم داره والا!
+ الان باید خوشحال باشم که رئیس التفات کردن یا چی؟
متوجه نیست باید کیو بذاره مسوول کار، یا دوست نداره متوجه باشه؟
یکم خنده داره که باید کار رو به مسوولت یاد بدی، ولی مهم نیست. مهم اینه تو کار یهو میل به اعمال قدرتش نزنه بالا، تجربه کاری رو بفرسته رو هوا. البته کلیت این کار برام مهم نیست و منم از کار باهاش بدم نمیاد. سرکش و آرمان گراس، و تا حالا فقط اون تونسته ایده های خارج از چارچوب منو تحمل و حتی اعمال کنه و بهش برنخوره که ریاستش زیر سوال رفته.
مساله اینجاس رئیس خیلی خوب فهمیده ویترین کارش کیو باید بذاره. و اینکه «بله قربان گوها» اینجا به کارش نمیان!
فقط موندم رئیس! تو با این همه درک و فهم منافع چرا به راه راست هدایت نمیشی؟
خلاصه خدا بخیر بگذرونه.
+ زدی ضربتی، ضربتی نوش کن! شده جنگ ضد الکترونیک! غزنی و اینا. انگار همین هواپیمای سوتر بوده! فقط نمیدونم چرا خنک نمیشیم.
درباره این سایت